Midden in de donkere kerk stond een Zwarte Madonna, die huilde voor vrede. Zwarte Madonna’s zijn zwarte mariabeelden. Er staat er bijvoorbeeld een in Rockamadore en in Einsiedeln. Er gebeuren wonderen rondom die beelden en ze trekken pelgrims die de Zwarte Madonna’s komen bezoeken. De madonna voor de Cultuurnacht is gemaakt door beeldend kunstenaar Lian Waas. We kozen ervoor een replica van de Zwarte Madonna uit België om te vormen.
De Madonna stond die nacht in het midden van een spiraal, gemaakt van zout, haar vergoten tranen om de conflicten van de wereld. Om de Madonna te bereiken liep je door de windingen van de spiraal naar binnen en liet je een vredeswens achter in de sokkel. Daar zag je een zwart beeld vol tranen, met het kind Jezus op haar armen. Met haar ogen kon ze niet zien. Die zijn bedekt met roet. Ze keek met de ogen van haar hart.
Er zijn die avond 2500 mensen de kerk binnen gelopen. Charlie Hebdo in Parijs was net gebeurd. Er was behoefte aan een kanaal voor zorgen en angst. We hadden te weinig papier voor wensen. En al gauw was de sokkel vol. De wensen werden gestoken in de gehaakte mantel, die al zwaarder en zwaarder werd. Lian Waas moest het beeld vasthouden, zodat het niet bezweek. Als de mensen dichtbij de Madonna kwamen, keken ze aandachtig naar haar. En de wensen die zij achterlieten waren geen wensen, maar gebeden, persoonlijke gebeden. Het werd werkelijk een vorm van devotie.
De Zwarte Madonna van Breda huilt nog altijd voor vrede. En je kunt nog steeds gebeden bij haar brengen.
