Voor de wassailing in Osdorp had ik een plastic fles met appelsap meegenomen. Een andere keer, bij een stadslandbouwproject in Rotterdam was het een kartonnen pak. Daar durfde ik niet met plastic aan te komen. Mijn mede-wasailer vindt biologische appelsap onzin en chat me geïrriteerd dat het ook altijd mooier en beter moet.
We waisailen die avond bij Frigga Asraaf. Ze is van Asutra, een heidens germaanse levensbeschouwing. Ze heeft de Flame of Firth bedacht, een maandelijks vredesritueel. Daar beginnen we mee. We zingen een lied dat ons aanmoedigt sterke en soepele draden van vrede te spinnen en bidden, voor Syrië, voor vredeswerkers. We reizen in verbeelding af naar een vredesgaard waar vuur brandt en een rivier vrede meeneemt, de wereld in. De baby die ergens in het gebouw huilde, is stil geworden. Tot slot gaan we naar de tuin om te wassailen. Uit een houten kom gieten we biologische appelsap over haar altaar. Ik was toch naar de supermarkt gegaan. Ik dacht, germaans, biologisch-dynamisch, dat past bij elkaar.
