Het komt vast doordat ik op dit moment ongelijk door het leven hink met een gebroken heup. Dit najaar valt mijn oog niet zozeer op het zwaard van Michaël als ik naar zijn afbeeldingen kijk, maar op de weegschaal die hij vasthoudt. Daarmee weegt Michaël de zielen van de mensen die gestorven zijn, en volgens de traditie doet hij dat ook aan het einde der tijden. Soms zijn het twee lege schalen in perfecte balans, als twee rechte heupen. Vaak zitten er mensen in die schalen, gestorven zielen. Dan hangt de ene schaal meestal lager dan de andere en is daar een duiveltje in de buurt. Dan weet je, met de ziel in die schaal loopt het niet goed af. Op deze muurschildering hangen er zelfs duivels aan de ene schaal om hem zwaarder te maken. Maar deze schildering is opmerkelijk. De schalen blijven min of meer in evenwicht. Het lukt de duivels niet de schaal zwaarder te maken. Aan mijn heup trekt een duivel, niet een, of twee, wel drie. Van pijn en angst en chagrijn. Laat ik mij richten op het licht, op de warmte en de goede mensen om mij heen, zodat de schalen in evenwicht blijven en het goed afloopt met mijn ziel daar aan de hemelpoort.
En jullie, wat trekt er zwaar aan jullie lijf en ziel en wat brengt je in balans?
Het is vandaag, 29 september, feestdag van Sint Michaël. Zijn feestdag valt in het sterrenbeeld Weegschaal en op het moment dat de dagen en even lang zijn als de nachten.
Muurschildering: Sint Michaël, Domkerk van Aarhus, Denemarken (1470-1520) Voor de website en de Facebookpagina van Noorderlicht Breda
