Charge of the Goddess
Ik maak vragen voor een workshop tarot. Het zijn niet zomaar vragen. Het zijn vragen bij een heilige, liturgische tekst. Geen oude tekst. De tekst stamt uit 1953 en is van Doreen Valiente. Hij heet “Charge of the Goddess”, “Opdracht van de Godin”. De eerste versie is van Gerald Gardner en werd in de jaren veertig geschreven. De tekst komt uit de Wicca, moderne hekserij, ook wel neo-paganisme genoemd. Dat is een jonge traditie, die in het midden van de vorige eeuw is ontstaan. De Charge of the Goddess is één van de weinige oude, grondleggende teksten van deze religie. Er zit theologie in: een visie op de mens en zijn verhouding met het goddelijke, een kijk op het ontstaan van de wereld en op het leven na de dood. Het is een spreektekst. Tijdens rituelen wordt hij op belangrijke momenten hardop gelezen.
De workshop tarot is voor het heksencafé in Assen. Een laagdrempelig gebeuren waar mensen komen die geïnteresseerd zijn in het neo-paganisme. Er worden ervaringen gedeeld en soms is er een spreker.
In de Charge of the Goddess wordt een godin geïntroduceerd, die ook ‘de Grote Moeder’ wordt genoemd, en in grote delen van de tekst is zij aan het woord.
Onwillekeurig vergelijk ik de Charge of the Goddess met onze eigen oude tekst: de Bijbel. Ik ben gewend geraakt aan de frisse taal van de Nieuwe Bijbelvertaling. De veel minder oude Charge of the Goddess is King Jamesbijbelachtig ouderwets.
Het lezen van de Charge of the Goddess is een wonderlijke ervaring. De Charge begint met de oproep te luisteren naar de godin, “die door de mensen van oudsher ook genoemd werd...”. In de Charge of the Goddes volgen er dan godinnennamen: “Artemis, Astarte, Athene, Dione, Melusine, Aphrodite, Cerridwen, Dana, Arianrhod, Isis, Brigid”. Maar in mijn hoofd rijgen zich onmiddellijk de woorden van een tafelgebed van Huub Oosterhuis zich aan elkaar: “die genoemd werd: Jesjoe, Jezus, zoon van Jozef, zoon van David, zoon van Jesse, zoon van Juda, zoon van Jacob, zoon van Abram, zoon van Adam, zoon van mensen”. Ik voel me helemaal thuis. Ik herken het tafelgebed uit mijn eigen traditie en de vrouwennamen resoneren als aanvulling op de geslachtslijst in de Bijbel, die alleen bestaat uit zonen.
Ik herken nog een passage. Daarin staat de belofte dat je diepste goddelijke zelf omarmd zal worden door de verrukkingen van het oneindige. “Ach ja” denk ik, “helemaal Clara van Assisi.” Deze eerste volgelinge van Franciscus schreef in de dertiende eeuw de aanmoediging om onze geest in de spiegel van de eeuwigheid te plaatsen, onze ziel in de schittering van de heerlijkheid en ons hart in het figuur van God’s wezen. Net als Doreen Valiente roept Clara van Assisi ons op om ons te verbinden met het grote, ons daarin verliezen en er van te genieten.
De Wicca is ontstaan als een verzet tegen de westerse cultuur, onder andere tegen het christendom. Er zijn ontegenzeggelijk verschillen tussen de Wicca en het christendom. Maar toch, in deze tekst herken ik taal en beelden. Hij resoneert met de christelijke traditie. We komen uit dezelfde cultuur. We hebben dezelfde wortels en wie weet, hetzelfde verlangen.
Charge of the Goddess vragenorakel, speciaal gemaakt voor deze workshop.
De workshop tarot is voor het heksencafé in Assen. Een laagdrempelig gebeuren waar mensen komen die geïnteresseerd zijn in het neo-paganisme. Er worden ervaringen gedeeld en soms is er een spreker.
In de Charge of the Goddess wordt een godin geïntroduceerd, die ook ‘de Grote Moeder’ wordt genoemd, en in grote delen van de tekst is zij aan het woord.
Onwillekeurig vergelijk ik de Charge of the Goddess met onze eigen oude tekst: de Bijbel. Ik ben gewend geraakt aan de frisse taal van de Nieuwe Bijbelvertaling. De veel minder oude Charge of the Goddess is King Jamesbijbelachtig ouderwets.
Het lezen van de Charge of the Goddess is een wonderlijke ervaring. De Charge begint met de oproep te luisteren naar de godin, “die door de mensen van oudsher ook genoemd werd...”. In de Charge of the Goddes volgen er dan godinnennamen: “Artemis, Astarte, Athene, Dione, Melusine, Aphrodite, Cerridwen, Dana, Arianrhod, Isis, Brigid”. Maar in mijn hoofd rijgen zich onmiddellijk de woorden van een tafelgebed van Huub Oosterhuis zich aan elkaar: “die genoemd werd: Jesjoe, Jezus, zoon van Jozef, zoon van David, zoon van Jesse, zoon van Juda, zoon van Jacob, zoon van Abram, zoon van Adam, zoon van mensen”. Ik voel me helemaal thuis. Ik herken het tafelgebed uit mijn eigen traditie en de vrouwennamen resoneren als aanvulling op de geslachtslijst in de Bijbel, die alleen bestaat uit zonen.
Ik herken nog een passage. Daarin staat de belofte dat je diepste goddelijke zelf omarmd zal worden door de verrukkingen van het oneindige. “Ach ja” denk ik, “helemaal Clara van Assisi.” Deze eerste volgelinge van Franciscus schreef in de dertiende eeuw de aanmoediging om onze geest in de spiegel van de eeuwigheid te plaatsen, onze ziel in de schittering van de heerlijkheid en ons hart in het figuur van God’s wezen. Net als Doreen Valiente roept Clara van Assisi ons op om ons te verbinden met het grote, ons daarin verliezen en er van te genieten.
De Wicca is ontstaan als een verzet tegen de westerse cultuur, onder andere tegen het christendom. Er zijn ontegenzeggelijk verschillen tussen de Wicca en het christendom. Maar toch, in deze tekst herken ik taal en beelden. Hij resoneert met de christelijke traditie. We komen uit dezelfde cultuur. We hebben dezelfde wortels en wie weet, hetzelfde verlangen.
Charge of the Goddess vragenorakel, speciaal gemaakt voor deze workshop.
