Er zijn twee mogelijkheden: twee kilo zout en per kilo zout een derde liter spiritus in een onbrandbare schaal, of twee handjes brandgel, ook in een onbrandbare schaal.
Vroeger was er alleen spiritus en zout. Die methode heeft de traditie achter zich. Mijn man
coen_wessel heeft het ooit geleerd van de Franciscanessen hier in Heerenveen. In de Dominicus hebben we het vroeger nagevraagd aan Franciscaanse broeders. Katholieken weten dit, en Franciscanen zeker. Het hoort tot hun oorsprong. Franciscus hield het meest van broeder vuur. Mooi is dat het vuur van spiritus en zout verdeeld is over de hele schaal. Nadeel is dat er een harde korst ontstaat bovenop. Het lijkt dan of het vuur bijna is uitgebrand, maar dat is niet zo. Als je port met een stok, of het zout uit de schaal haalt, zoals wij deden, dan komen er flinke vlammen. Dat komt omdat onder de korst nog zout en spiritus zit. Een wijduitlopende schaal, zoals wij die hadden, maakt het probleem groter. Onze koster adviseert gaatjes in de korst te prikken. 
Spiritus
De brandgel had het probleem van de korst niet en hij brandde geler en natuurlijker.
We kiezen voor de brandgel, al heeft hij de traditie niet mee. Maar ach, we zijn protestanten. Zo lang gaan wij ook nog niet mee.
