Hanna's tranen in mijn loofhut
Het is loofhutten feest. Een Joods feest waarinterug gedacht wordt hoe het volk Israël door de woestijn trok, toen ze uit Egypte waren weggegaan, op zoek naar een land om in te wonen. In de woestijn woonden ze in eenvoudige hutten, ze hadden bijna geen bezit en vertrouwden op de leiding van God. Om dit te gedenken worden voor dit feest, dat een week duurt, eenvoudige hutten gebouwd, waarin gegeten, feest gevierd en soms ook gewoond wordt.Op dit feest worden gasten uitgenodigd, ook voorouders uit de traditie. Ik nodig voormoeders uit in mijn weblog, dat voor even verandert in een loofhut. De voormoeders geven raad en onderwijzen. Ik nodig ze nu uit:
"Sarah, Miriam, Deborah, Hanna, Abigail, Hulda en Esther, voormoeders uit mijn traditie, kom binnen in mijn loofhut, wees welkom tussen de vier muren van mijn blog, beschermd door de Sjechina die over ons waakt. Vandaag vraag ik Hanna om een onderwijzing.
Hanna,
Je tranen om het gemis van een zoon
vullen de meren van hemel.
Je gebed is een offer dat onze ziel verzacht.
Hanna, je bent ons tot zegen."
Net als gisteren trek ik een kaart die ik niet verwacht had. Het is de koningin van Pentakels uit de Tarot van Jane Austen.
Op de kaart staat Elinor Dashwood, een personage uit het boek Sense and Sensibility. Elinor is het toonbeeld van beheersing. Ze laat haar gebroken hart aan niemand zien, ze houdt het voor zichzelf. Zo is Hanna uit de bijbel niet. Hanna huilt hardop als ze in de tempel bidt om een kind dat ze alsmaar niet krijgt. Ze wordt berispt door de priester van de tempel die denkt dat ze dronken is.
Zelf liet Hanna haar tranen zien. Toch geeft ze me de raad om voorzichtig te zijn met het uiten van gevoelens en drama. Ze onderwijst me daarin grenzen te trekken niet alles aan iedereen te laten zien. Laten we wel wezen, Hanna heeft er ervaring mee.
"Sarah, Miriam, Deborah, Hanna, Abigail, Hulda en Esther, voormoeders uit mijn traditie, kom binnen in mijn loofhut, wees welkom tussen de vier muren van mijn blog, beschermd door de Sjechina die over ons waakt. Vandaag vraag ik Hanna om een onderwijzing.
Hanna,
Je tranen om het gemis van een zoon
vullen de meren van hemel.
Je gebed is een offer dat onze ziel verzacht.
Hanna, je bent ons tot zegen."
Net als gisteren trek ik een kaart die ik niet verwacht had. Het is de koningin van Pentakels uit de Tarot van Jane Austen.
Op de kaart staat Elinor Dashwood, een personage uit het boek Sense and Sensibility. Elinor is het toonbeeld van beheersing. Ze laat haar gebroken hart aan niemand zien, ze houdt het voor zichzelf. Zo is Hanna uit de bijbel niet. Hanna huilt hardop als ze in de tempel bidt om een kind dat ze alsmaar niet krijgt. Ze wordt berispt door de priester van de tempel die denkt dat ze dronken is.
Zelf liet Hanna haar tranen zien. Toch geeft ze me de raad om voorzichtig te zijn met het uiten van gevoelens en drama. Ze onderwijst me daarin grenzen te trekken niet alles aan iedereen te laten zien. Laten we wel wezen, Hanna heeft er ervaring mee.
